Vreemde eend in de bijt

Ons hotel ligt direct aan het strand van Kota Bharu. Het is eenvoudig maar goed, en voor de jongens is er een heuze waterglijbaan (van 3,5 m lang, maar wat hebben ze een plezier!) bij het zwembad.
Het is een public holiday en het is behoorlijk druk in het hotel. In de avond zijn er feestelijkheden georganiseerd met schaduwspelen en muziek! We vallen dus met de neus in de boter!
Kelantan en Kota Bharu liggen in de meest noord-oosleijke uithoek van de peninsula en worden nog niet veel bezocht door toeristen. Nadat we op het busstation uitgestapt zijn kun je duidelijk merken dat in deze stad vreemdelingen weinig gezien worden. We worden van alle kanten aangekeken en nagekeken. Het is er ook niet zo multi-etnisch als in de andere plaatsen waar we tot nu toe zijn geweest. Doordat de deelstaat Kelantan geregeerd wordt door de fundamentalistische Muslim partij PAS zijn er hier een aantal dingen duidelijk anders dan dat we tot nu toe gewend zijn. Vrouwen dragen allen kleding die hun hele lichaam bedekken en vrouwen zonder hoofddoekje zie je hier weinig. Traditionele dracht zien we hier iets meer en dat vinden we wel weer geweldig. Met name de oudere mannen, die gebatikte sarongs dragen met een gekleurd overhemd en een kepi op het hoofd. Schitterend. Ook de vrouwen hebben soms prachtige gekleurde gewaden aan. De stad is vrij druk en niet bijzonder aangenaam of mooi.
Bij het hotel willen we na de busreis natuurlijk eerst even relaxen en de jongens van het zwembad laten genieten. Ook hier zijn wij de vreemde eend in de bijt. We zijn de enige buitenlanders in het hotel, dat normaliter ook bijna alleen lokale gasten heeft. Maleise kindertjes spelen in het water. De meeste kindertjes hebben kleren aan en slechts enkelen alleen een zwembroek. Vaders en moeders kijken vanaf de kant. Als er al een paar ouders in het water zijn hebben ze hun kleren aan. Tja, dat voelt dan toch wel weer een beetje raar. Kunnen wij hier gewoon tussen gaan zwemmen? We gaan toch, want onze jongens zijn na ao'n lange busrit niet te stoppen. Ik besluit om gewoon in m'n short te gaan en Sylvia voelt zich dusdanig ongemakkelijk dat ze niet eens lekker ontspannen in het zonnetje durft te gaan zitten. Met enige schroom gaat ze een boekje lezen met alleen de onderarmen bloot.
Dit voelt niet zo lekker. Vreemde eend in de bijt, alla, maar dit voelt zeker voor Sylvia als een slangenkuil.
De kust is hier niet echt fraai en de zee niet geschikt om te zwemmen of te spelen. We maken dus plannen om verder te trekken.