Weer beter!
Door: Sylvia
21 December 2005 | Nederland, Nijmegen
Tjonge, dat was wel even schrikken zeg! Maar gelukkig bleek 'de berg' waar we tegenaan waren gelopen, slechts 'een molshoop'. Toch heeft dit hele gebeuren natuurlijk wel weer invloed op hoe we in het leven staan. En dat terwijl wij eigenlijk toch al heel bewust bezig waren met het hier en nu.
Hoe is het gegaan sinds de ziekenhuisopname? Ik heb een weekje in het ziekhuis gelegen met 60 mg prednison per dag, aanvankelijk aan het infuus, later met tabletten. Ik bleek daar erg goed op te reageren (binnen een week alweer op de normaalwaarden) en mocht al na 1 week gaan halveren. De trombocyten bleven op een goed niveau en 1 week later kon de dosis weer omlaag naar 15 mg per dag. Daarna ik elke week 5 mg minder. Dat ging dus bovenverwachting snel! Aanvankelijk dacht de internist/hematoloog aan 6 wkn die 60 mg en daarna in 6 wkn afbouwen. Gelukkig kon dit allemaal sneller.
Helaas moesten we de reis dus in zijn geheel annuleren. Heel jammer, maar op dat moment was voor ons mijn gezondheid en het feit dat we nog bij elkaar waren het allerbelangrijkst! Dan blijkt zo'n reis ook maar weer een bijzaak! De knop was wat dat betreft redelijk makkelijk om te zetten: we gaan niet, punt. Iets later, toen de scherpe kantjes van het gebeuren afwaren en 'het gewone leven weer verder ging, had ik het er iets moeilijker mee: Waar was ik ook al weer mee bezig? Oja... de reis... Hoe is het mógelijk... Alles geregeld, m'n baan opgezegd, de waarneming op de praktijk in orde, het huis, school... en ineens... "Jammerdan!". Dat vond ik toch wel een beetje zuur! Maar ik hou me maar vast aan het idee dat alles wat er gebeurt wel ergens goed voor is... In ieder geval voor het besef dat ik héél veel van Emile, Jasper en Matthijs hou!!!
Op 5 december heb ik weer een consult gehad, waar ik 'gezond ben verklaard' en we weer 'groen licht' kregen om op reis te gaan. Jippie! In januari nog wel een keer bloedprikken om er zeker van te zijn dat bloedwaarden goed blijven. De hematoloog heeft een brief geschreven in het engels, zodat ik dat mee kan nemen op reis. Het is de bedoeling dat we in Australie nog een keer bloed laten prikken, 'just for sure'. Het kan namelijk terugkomen, maar de kans daarop is niet groot. En áls het terugkomt kan het ook wel pas over 2 jr zijn, daar kunnen ze geen voorspelling van maken.
Tja, en dan mag je dus weer gaan boeken... Wat gek, bij mij was het gevoel voor de reis echt flink weggezakt! De knop die ik omgezet had, bleek moeilijker terug te zetten! "Waarom wil ik eigenlijk op reis? Voor mij hoeft het niet meer zo nodig..."
Lastig! Met mijn verstand weet ik wel dat we het graag willen en dat het een groot en bijzonder avontuur gaat worden, maar mijn gevoel paste daar niet bij!
Na een poosje dubben en het één met het ander afwegen hebben we nu tóch besloten te gaan, en niet pas volgend jaar november, maar binnenkort! We hebben het nu 1 keer ervaren hoe het is dat 'de volgende dag' alles anders kan zijn... wij willen dit en dat gaan we niet uitstellen tot wanneer dan ook. En ik moet zeggen: nu we die beslissing hebben genomen, gaat het bij mij meteen weer meer leven!
Op dit moment zijn we dus bezig met offertes. Waarschijnlijk gaan we eind januari 2006 weg, best snel dus weer eigenlijk... Een hoop te doen dus, daar ga ik nu maar snel mee verder!
Liefs Sylvia xxx
Hoe is het gegaan sinds de ziekenhuisopname? Ik heb een weekje in het ziekhuis gelegen met 60 mg prednison per dag, aanvankelijk aan het infuus, later met tabletten. Ik bleek daar erg goed op te reageren (binnen een week alweer op de normaalwaarden) en mocht al na 1 week gaan halveren. De trombocyten bleven op een goed niveau en 1 week later kon de dosis weer omlaag naar 15 mg per dag. Daarna ik elke week 5 mg minder. Dat ging dus bovenverwachting snel! Aanvankelijk dacht de internist/hematoloog aan 6 wkn die 60 mg en daarna in 6 wkn afbouwen. Gelukkig kon dit allemaal sneller.
Helaas moesten we de reis dus in zijn geheel annuleren. Heel jammer, maar op dat moment was voor ons mijn gezondheid en het feit dat we nog bij elkaar waren het allerbelangrijkst! Dan blijkt zo'n reis ook maar weer een bijzaak! De knop was wat dat betreft redelijk makkelijk om te zetten: we gaan niet, punt. Iets later, toen de scherpe kantjes van het gebeuren afwaren en 'het gewone leven weer verder ging, had ik het er iets moeilijker mee: Waar was ik ook al weer mee bezig? Oja... de reis... Hoe is het mógelijk... Alles geregeld, m'n baan opgezegd, de waarneming op de praktijk in orde, het huis, school... en ineens... "Jammerdan!". Dat vond ik toch wel een beetje zuur! Maar ik hou me maar vast aan het idee dat alles wat er gebeurt wel ergens goed voor is... In ieder geval voor het besef dat ik héél veel van Emile, Jasper en Matthijs hou!!!
Op 5 december heb ik weer een consult gehad, waar ik 'gezond ben verklaard' en we weer 'groen licht' kregen om op reis te gaan. Jippie! In januari nog wel een keer bloedprikken om er zeker van te zijn dat bloedwaarden goed blijven. De hematoloog heeft een brief geschreven in het engels, zodat ik dat mee kan nemen op reis. Het is de bedoeling dat we in Australie nog een keer bloed laten prikken, 'just for sure'. Het kan namelijk terugkomen, maar de kans daarop is niet groot. En áls het terugkomt kan het ook wel pas over 2 jr zijn, daar kunnen ze geen voorspelling van maken.
Tja, en dan mag je dus weer gaan boeken... Wat gek, bij mij was het gevoel voor de reis echt flink weggezakt! De knop die ik omgezet had, bleek moeilijker terug te zetten! "Waarom wil ik eigenlijk op reis? Voor mij hoeft het niet meer zo nodig..."
Lastig! Met mijn verstand weet ik wel dat we het graag willen en dat het een groot en bijzonder avontuur gaat worden, maar mijn gevoel paste daar niet bij!
Na een poosje dubben en het één met het ander afwegen hebben we nu tóch besloten te gaan, en niet pas volgend jaar november, maar binnenkort! We hebben het nu 1 keer ervaren hoe het is dat 'de volgende dag' alles anders kan zijn... wij willen dit en dat gaan we niet uitstellen tot wanneer dan ook. En ik moet zeggen: nu we die beslissing hebben genomen, gaat het bij mij meteen weer meer leven!
Op dit moment zijn we dus bezig met offertes. Waarschijnlijk gaan we eind januari 2006 weg, best snel dus weer eigenlijk... Een hoop te doen dus, daar ga ik nu maar snel mee verder!
Liefs Sylvia xxx
-
21 December 2005 - 11:52
Andre:
Even heel snel, want ik zit op mijn werk en ben druk.
Nog een paar uur en ik heb vakantie!
Hartstikke mooi natuurlijk, prettige feestdagen en tot..... -
21 December 2005 - 20:07
Seppo & Eugène:
Weer beter..Gefeliciteerd!
Mooi en bijzonder zoals jullie in het leven staan. Geniet en ga er voor, we zullen jullie wel missen. Veel liefs -
21 December 2005 - 21:24
Henk, Jolanda, Thomas, Noëlle En Esmée:
Hartstikke mooi voor jullie! Veel plezier met - opnieuw - de voorbereidingen enne... dit alles neemt niet weg dat ik je dus alsnog ga missen zusje!
Groetjes van ons allemaal! -
21 December 2005 - 22:11
Silvia Van Dam:
Ja, goed nieuws!!!!
Gefeliciteerd met deze goede uitslag!!! Lekker zeg en dan toch snel de reis alsnog kunnen maken!!!!
Geniet er dan maar dubbel van! -
29 December 2005 - 13:30
Jac. Linssen:
Hoera, wat fijn dat alles weer beter gaat.Ook goed om toch niet al te lang te wachten met de reis,want ook dat zal zeker een prachtige ervaring worden.
veel liefs en geniet van elkaar en alles onderweg. -
03 Januari 2006 - 11:41
Ger En Hermi:
Hallo Emile, en natuurlijk hoort hier de rest van het gezin bij, maar die weten natuurlijk niet wie Ger en Hermi zijn, hmmmm denken wij , maar in ieder geval wensen wij jullie een heerlijke vakantie toe en een behouden thuiskomst, wij kijken uit naar alle mailtjes of naar jullie ervaringen op je site, leven het internet haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
