De vulkaan beklommen!

Vrijdag de 17e maart.
Wakker worden met uitzicht op de Mount Ngauruhoe en Mount Tongariro.
Het is bewolkt en we kunnen vandaag de toppen niet zien. Wel is duidelijk te zien dat er enkele kleinere toppen rondomheen liggen met grote deels ingezakte kraters. Ondanks de bewolking willen we naar boven in de hoop een liftje te kunnen nemen om wat hoger op de vulkaan te kunnen hiken.
Het landschap is ook hier weer eerst weelderig groen. De weg slingert zich omhoog door het rainforest. Dan vrij plots houdt het op en komen we in een bizar, vervreemdend en donker leeg landschap. Het ligt bezaaid met grotere en kleinere brokken lavasteen. Je kunt de gestolde lavastromen duidelijk zien. Het landschap is desolaat en indrukwekkend. de toppen zijn in nevelen en wolken gehuld. Dat geeft het landschap een nog spannender sfeer. Eenmaal boven zijn we blij om te zien dat de stoeltjesliften gaan!
Het waait enorm en de wind is ijzig koud.
Voor de jongen kunnen we gelukkig goede goretex jassen lenen tegen de wind en de kou.
Matthijs vindt het maar koud en heel eng en wil niet mee. Hij wil absoluut niet in het liftje. Hij vindt op het moment veel 'eng' en is regelmatig met 'de dood' bezig.
Ook de verhalen over vulkanen maken hem wat angstig en hij is bang dat er lava kan komen.
Ondanks mijn hoogtevrees heb ik al heel wat 'bergen bedwongen', maar ik vind dit soort dingen dus ook stiekem best eng. Toch weet ik hem wat gerust te stellen en gaan we dus omhoog. De tocht naar boven is echt schitterend (maar ik vind het zelf toch akelig in zo'n open wiebelstoeltje en durf geen vin te verroeren, ik doe voor Matthijs alsof ik het heel erg leuk vind!).
Eenmaal boven trekt de hemel voorzichtig wat open en kunnen we af en toe de toppen zien. Ondanks het waterige zonnetje blijft het door de straffe wind wel erg koud. De nevelen die rond de bergen waaien geven dit bizarre landschap een heel mysterieuze en mystieke sfeer.
We drinken koffie en eten beef-onion-pie's (die Jasper heerlijk vindt!). Daarna gaan we op pad. We wandelen, maar al snel is het zo ruig dat het meer klauteren en klimmen wordt!
Het is fantastisch! De jongens doen heel enthousiast mee! Jasper wordt vast (net als zijn vader... humhum) een hele goede mounteneer. Met z'n stoere jack en z'n Sinner alpine-sunglaces is hij een echte stoere bink! Ik ben apetrots op hem! Stukje voor stukje klimmen we over grote brokken lava en ruige rotsformaties. Het is een adembenemende en indrukwekkende ervaring. De tocht brengt ons niet zo heel ver, het is erg steil en erg vermoeiend. We hebben uitzicht op landschappen die in de trilogie 'Lord of the Rings' gebruikt zijn voor 'Mordor' en 'Mount Doom'. Zo is de sfeer hier ook in dit landschap, een 'Doom-scenery'.

We vertrekken richting Taupo en kunnen langdurig van een schitterend uitzicht op de vulkanen genieten. Hier en daar komen pluimen zwavelige dampen en rook uit de vulkanen. Wat boffen wij!
We stoppen aan lake Taupo en koken en eten direct aan het water en genieten van een fantstische sunset.
De oevers van het meer zijn bezaaid met uit vulkanische as gevormde steentjes, en het grappige is dat deze steentjes (en stenen) op het water drijven.

Op de vulkaan hebben de jongens lavasteentjes verzameld voor de kindertjes uit de klas, en ook hier wordt weer druk verzameld! Het is ook wel heel bijzonder als je als jongetje van 4 en 6 zoveel bijzondere dingen ziet en meemaakt! Dus, neem mee, neem mee, en laat het thuis maar aan je vriendjes en klasgenootjes zien!

We leggen de jongens weer in bed en rijden een paar uur door totdat we rond 22.30 uur aankomen in Waiotapu.
Dit is een geothermisch zeer actief gebied.
We parkeren op de parkeerplaats bij de ingang van een natuurpark zodat we de volgende ochtend meteen op pad kunnen!