Blue Mountains en weer verder
Door: Sylvia
30 Maart 2006 | Australië, Blue Mountains
30 maart (nieuw 'oud' bericht, later toegevoegd)
Wakker geworden, en hup weer de speeltuin in.
Kunnen de jongens spelen en wij rustig de bedjes opruimen en ontbijt maken.
Aan het eind van de ochtend rijden we naar Katoomba. Daar ligt een look-out, Echo-point. Deze heeft een mooi uitzicht op the canyon en de beroemdste rotsformaties van New South Wales; 'the three sisters'.
Zodra we Katoomba binnenrijden merken we al dat het tourisme hier anders 'uitgebuit' wordt dan in NZ. Echo-point is eigenlijk een groot voor toeristen aangekleed uitkijkpunt met alles erop en eraan. Parkeermeters (kennen ze in NZ niet of nauwelijks) zijn volop aanwezig en je betaald voor minimaal een uur (ook de Japanner die maar 3 minuten nodig heeft voor een fotoshot). Er rijden 'gezellige' nagebouwde ouderwetse bussen rond waar je als toerist voor veel geld naar andere bezienswaardigheden gereden wordt die nog meer geld kosten.
De parkeermeter, gelukkig hebben we kleingeld! Maar hoeveel tijd hebben we nodig? Is het hier alleen maar even kijken en rijden we ergens anders heen? Misschien vertrekken er hier wel mooie wandelroutes?
De parkeermeter bederft ons plezier een beetje, we kunnen dus niet zomaar aan een wandeling beginnen van een uurtje, die uiteindelijk misschien wel 2 uur of langer gaat duren.
Het uitzicht is prachtig, maar niet 'breath-taking' (onze adem af en toe wel trouwens).
De 'three sisters' lijken kleiner dan we hadden verwacht. Misschien komt het omdat de canyon zo onmetelijk groot is? We gaan een wandeling maken en lopen er een heel eind naar toe. Er is de mogelijkheid om naar de rotsformaties te gaan en we lopen verder en dalen vele en vele trappen af. Als we op tijd bij de parkeermeter willen zijn moeten we eigenlijk allang weer terug. Dan zouden we er geld in kunnen gooien maar dan zijn we alweer meer dan een half uur verder. We besluiten het maar zo te laten en dalen nog verder af in de canyon om bij de eerste van de 'three sisters' te komen. De jongens vinden het ook heel erg leuk. De wandeling van de vorige dag was ook erg leuk en vandaag vroegen de jongens er zelfs om;'gaan we weer wandelen? jippee!'
Het was erg leuk en ook de jongens vonden het geweldig. Vele vele hebben we naar beneden gelopen, langs hele steile rotswanden en enorme diepten. En al die trappen omlaag, moeten natuurlijk ook weer omhoog.
Knappe jongens Jasper en matthijs!
4 en 6 jaar en weer zomaar eventjes vol enthousiasme met ons meedoen!
Eenmaal weer boven en uren te laat voor de parkeermeter, gaan we nog eventjes naar het infocenter. Terwijl Jasper en ik een mooie boomerang uitzoeken, gaan Emile en Matthijs maar vast naar de camper. Ik krijg het op m'n heupen en ben bang voor een bon.
Wat ook stom is is dat je voor het maken van sommige wandelingen in de natuur moet betalen! Ik moet weer even denken aan enkele Thailand-ervaringen waar we af en toe het gevoel hadden dat toeristen echt uitgebuit werden. Ik vind dat voor daar nog wel begrijpelijk met het grote verschil tussen arm en rijk, maar hier? Emile en ik hebben er maar een raar gevoel bij. Ik bedenk me dat ik in NZ meer het gevoel had dat men daar trots was op hun natuur en dat ze het met ons wilden delen...daar waren we erg welkom. Hier heb ik het gevoel dat men mooi gebruik (lees misbruik) kan maken van de natuur. Aan de andere kant, een en ander moet ook aangelegd en onderhouden worden natuurlijk...
We willen nog lunchen en besluiten de camper een paar straten verderop te gaan parkeren, op een gratis plekje en dus kunnen we het met een gerust hart rustig aan doen.
Eind van de middag starten we aan onze rit richting Canberra.
De rit naar Canberra is wel mooi.
Tegen 6sen komen we in een klein dorpje aan en tegen de rand van een bos is er een prachtige restarea waar je mag overnachten. Het is niks bijzonders maar wel een plekje midden in de natuur! Dat vinden we leuk!
Ik ga samen met Jasper naar een telefooncel om Christine te bellen. Er is helaas slecht bericht uit Nederland en Peter is nu al 'up above'. Hij heeft onze auto geleend en is dan in ieder geval mobiel. Jasper heeft nog even met Luke gekletst en was heel erg verdrietig toen het beltegoed op was en het gesprek abrupt beeindigt was.
's Avonds gezellig gegeten, een spelletje Uno, de jongens weer eens flink keten in bovenin de camper, wij diep in gesprek over de verschillen van Nieuw Zeeland en Australie. Al met al was het een fijne dag!
xxx Sylvia
Wakker geworden, en hup weer de speeltuin in.
Kunnen de jongens spelen en wij rustig de bedjes opruimen en ontbijt maken.
Aan het eind van de ochtend rijden we naar Katoomba. Daar ligt een look-out, Echo-point. Deze heeft een mooi uitzicht op the canyon en de beroemdste rotsformaties van New South Wales; 'the three sisters'.
Zodra we Katoomba binnenrijden merken we al dat het tourisme hier anders 'uitgebuit' wordt dan in NZ. Echo-point is eigenlijk een groot voor toeristen aangekleed uitkijkpunt met alles erop en eraan. Parkeermeters (kennen ze in NZ niet of nauwelijks) zijn volop aanwezig en je betaald voor minimaal een uur (ook de Japanner die maar 3 minuten nodig heeft voor een fotoshot). Er rijden 'gezellige' nagebouwde ouderwetse bussen rond waar je als toerist voor veel geld naar andere bezienswaardigheden gereden wordt die nog meer geld kosten.
De parkeermeter, gelukkig hebben we kleingeld! Maar hoeveel tijd hebben we nodig? Is het hier alleen maar even kijken en rijden we ergens anders heen? Misschien vertrekken er hier wel mooie wandelroutes?
De parkeermeter bederft ons plezier een beetje, we kunnen dus niet zomaar aan een wandeling beginnen van een uurtje, die uiteindelijk misschien wel 2 uur of langer gaat duren.
Het uitzicht is prachtig, maar niet 'breath-taking' (onze adem af en toe wel trouwens).
De 'three sisters' lijken kleiner dan we hadden verwacht. Misschien komt het omdat de canyon zo onmetelijk groot is? We gaan een wandeling maken en lopen er een heel eind naar toe. Er is de mogelijkheid om naar de rotsformaties te gaan en we lopen verder en dalen vele en vele trappen af. Als we op tijd bij de parkeermeter willen zijn moeten we eigenlijk allang weer terug. Dan zouden we er geld in kunnen gooien maar dan zijn we alweer meer dan een half uur verder. We besluiten het maar zo te laten en dalen nog verder af in de canyon om bij de eerste van de 'three sisters' te komen. De jongens vinden het ook heel erg leuk. De wandeling van de vorige dag was ook erg leuk en vandaag vroegen de jongens er zelfs om;'gaan we weer wandelen? jippee!'
Het was erg leuk en ook de jongens vonden het geweldig. Vele vele hebben we naar beneden gelopen, langs hele steile rotswanden en enorme diepten. En al die trappen omlaag, moeten natuurlijk ook weer omhoog.
Knappe jongens Jasper en matthijs!
4 en 6 jaar en weer zomaar eventjes vol enthousiasme met ons meedoen!
Eenmaal weer boven en uren te laat voor de parkeermeter, gaan we nog eventjes naar het infocenter. Terwijl Jasper en ik een mooie boomerang uitzoeken, gaan Emile en Matthijs maar vast naar de camper. Ik krijg het op m'n heupen en ben bang voor een bon.
Wat ook stom is is dat je voor het maken van sommige wandelingen in de natuur moet betalen! Ik moet weer even denken aan enkele Thailand-ervaringen waar we af en toe het gevoel hadden dat toeristen echt uitgebuit werden. Ik vind dat voor daar nog wel begrijpelijk met het grote verschil tussen arm en rijk, maar hier? Emile en ik hebben er maar een raar gevoel bij. Ik bedenk me dat ik in NZ meer het gevoel had dat men daar trots was op hun natuur en dat ze het met ons wilden delen...daar waren we erg welkom. Hier heb ik het gevoel dat men mooi gebruik (lees misbruik) kan maken van de natuur. Aan de andere kant, een en ander moet ook aangelegd en onderhouden worden natuurlijk...
We willen nog lunchen en besluiten de camper een paar straten verderop te gaan parkeren, op een gratis plekje en dus kunnen we het met een gerust hart rustig aan doen.
Eind van de middag starten we aan onze rit richting Canberra.
De rit naar Canberra is wel mooi.
Tegen 6sen komen we in een klein dorpje aan en tegen de rand van een bos is er een prachtige restarea waar je mag overnachten. Het is niks bijzonders maar wel een plekje midden in de natuur! Dat vinden we leuk!
Ik ga samen met Jasper naar een telefooncel om Christine te bellen. Er is helaas slecht bericht uit Nederland en Peter is nu al 'up above'. Hij heeft onze auto geleend en is dan in ieder geval mobiel. Jasper heeft nog even met Luke gekletst en was heel erg verdrietig toen het beltegoed op was en het gesprek abrupt beeindigt was.
's Avonds gezellig gegeten, een spelletje Uno, de jongens weer eens flink keten in bovenin de camper, wij diep in gesprek over de verschillen van Nieuw Zeeland en Australie. Al met al was het een fijne dag!
xxx Sylvia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
