In Chang Mai

We besluiten in Chiang Mai eerst maar even wat rust te nemen.
Lekker in het zwembadje poedelen en van de zon te genieten. Ik speel een groot deel van die twee dagen met de jongens, wat ze heerlijk vinden. Voor hun en voor ons is zo'n dagje echt noodzakelijk.
Het is best intensief zo de hele dag en nacht met elkaar op te trekken. We zijn immers dag en nacht bij elkaar en we merken dat we niet zomaar ons eigen plan kunnen trekken. Het is hier een paar graden minder warm dan de weken hiervoor, maar het is iets drukkender. Het is wat meer de tropsiche vochtigheid die ik me van Indonesie herinner. Soms kun je dan echt druppend rondlopen en 's avonds de zoutvlekken in je shirt vinden. We vinden dat gelukkig allen niet erg en kunnen er heel goed tegen, sterker nog, het ligt Syl en mij best wel.
Nu het aan het eind van de dag iets koeler is hier (we zitten wat hoger, ik geloof zo'n 700 m boven zeeniveau) of het waait een beetje, hebben we al snel zoiets vanne...fris hoor... (hoewel we het denk ik nauwelijk onder de 30 graden hebben gehad tot nu toe!).

Wat me echt opvalt is dat Chiang Mai (en Thailand) niet echt dat relaxte heeft van wat ik verwacht had uit alle internetverhalen en informatie en uit de boeken. Thailand is een land dat enorm in ontwikkeling is en dat merk je aan verschillende dingen. De steden en dorpen langs de grotere wegen zijn op een ongeordende en chaotische wijze aan het verwestelijken en het lijkt alsof ze niet weten waar te beginnen en hoe dat tot uitvoering te brengen. Zo ook Chiang Mai.
Hoewel het aardige stad is, is het niet dat wat ik had verwacht. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat we nu met kinderen minder mogelijkheden hebben dan voorheen maar het zijn toch wel belangrijke indrukken. Misschien vergelijk ik onbewust (of bewust) een beetje met onze ervaringen in Indonesie. Het platteland hebben we natuurlijk niet echt zo kunnen bezoeken zoals we dat in Indonesie hebben kunnen doen. Ook de natuur heeft niet die overweldigende indruk gegeven als we hadden gehoopt. Het is echt erg mooi hier, maar mogelijk is het zuiden toch wel mooier. Maar je moet altijd keuzes maken en we hebben het echt wel naar onze zin. Wat dat betreft niets negatiefs! We genieten van alles wat we zien en doen!

Tempels zie je hier (en in heel Thailand)werkelijk overal! Sommigen erg mooi, sommigen erg kitsch. Overdone. We vinden de oudere tempels duidelijk wel het mooiste. De nieuwere zijn gewoon 'te'. Er staat nooit maar een beeld van Boeddha in een tempel, meestal meerdere, soms ontelbare. De Thai houden van kitsch vind ik. De gekleurde lampjes overal, het glimmende plastik, de glitters...
Ik heb er nu geloof ik wel genoeg gezien.

Gisteren hebben we maar een chauffeur ingehuurd. We kiezen voor iets beter en veiliger vervoer en hebben een robuuste Mitsubischi Pajero tot onze beschikking. Best cool. We zijn naar een bergdorpje in de omgeving geweest. Toeristisch. Toch hebben we een paar uur doorgebracht. WE zijn wat van de hoofdweggetjes gegaan en de dustroads daarachter ingelopen. Dan zie je in een keer de dingen die wij dus graag willen zien.
De eenvoudige huisjes, van golfplaat, boomstammen en bamboe, palmbladeren als dak.
Soms op korte palen zodat de kippen en andere beesten eronder kunnen leven of om zelf op het heetst van de dag eronder te slapen. De eenvoud. Buiten de huisjes is de omgeving deels nog de natuurlijke omgeving, zand,prachtige begroeiing, palmbomen, maar ook deels een rommeltje omdat er nog geen voorzieningen zijn om ergens heen te gaan met de rommel en het afval. Hoewel er natuurlijk armoede is is het heel speciaal om op dit soort plekken te mogen zijn.
Het is geen armoede-toerisme! Het is veel meer het doordringende besef dat het bijzonder is dat er mensen leven op manieren die wij nooit meer zouden kunnen. Veel meer in harmonie met de natuur (howel dat met rasse schreden ook verdwijnt met de oprukkende westelijke globalisering en het massatoerisme!) en een veel belangrijkere rol van de gemeeschap. De dingen die hier belangrijk zijn zien wij niet meer. Dat is onze armoede! Het werkt relativerend en geeft het besef dat we best wel eens anders zouden mogen kijken naar onze eigen maatschappij en cultuur. Hoe dan ook, vinden wij dit erg indrukwekkend (op een positieve manier) en kijken we niet met onze westerse ogen zo van 'ach wat zielig die mensen hier'. Nee, ik denk dat wij juist erg veel kunnen van de culturen hier!

Op de terugweg nog bij een hele mooie tempel geweest waar we nog een cremonie hebben meegmaakt. Jasper kan zo goed meedoen, knielend op de knietjes, handpalmen tegen elkaar aan. Hij wil ieder keer ook graag wierrookstokjes of kaarsjes branden. Dat mag hij dan ook altijd. Ik vraag hem ieder keer wanneer hij ze aansteekt en knielt waar hij aan wil denken. Meestal is het Boeddha, God, vrede, vriendschap, opa Joop en oma Mies, arme mensen, zieke (en dode) mensen. Ik vindt het nog steeds wel ontroerend en raakt me ook wezenlijk. Het is goed om zo korte momentjes bewust te zijn van dingen. Het geeft mijzelf ook een heel diep en intens gevoel van 'dit is mijn zoon' en we delen een spiritueel moment samen!
Ik vind dat mooi.

's Avonds nog even op de nachtmarkt geweest.
Hardstikke leuk! Wat berteft de markten, die zijn gewoon zo mooi hier. Buiten alle troep die er ook wordt aangeboden is het ook een heel cultureel gebeuren. Dat is bij ons op oinze eigen manier misschien ook zo, maar het is toch echt heel anders. Hier ontmoeten mensen elkaar. Families gaan er samen eten. Er wordt overal gekookt. Ook op de straten en in de winkelpanden, minstens de helft bestaat uit eetgelegenheden. Sylvia zei al eens, volgens mij werkt de helft hier in de 'horeca' en de andere helft in het transport.
En zo lijkt dat ook.