Overtocht Zuidereiland > Noordereiland

We zijn zeer bijtijds in Picton.
We gaan vast kijken waar de Ferry vertrekt. Daarna parkeren we in het dorp om nog wat te slenteren. Ook Picton is weer zo'n klein en aardig plaatsje, schitterend gelegen aan de Marlbourough sounds (fjordenlandschap).
Naast ons parkeert een andere camper en als er een stel met kinderen uitstapt, horen we "Hé, jou ken ik, ik heb jou op een foto staan... in Rome!"
He? Wat zei ze nou? Kent ze ons? Rome?
En inderdaad! "Van eh... dat doet ze anders nooit!" roep ik. (Uitleg: haar moeder had ooit in het reclamespotje gespeeld, waarbij haar hondje een ander hondje opeet...)
Onvoorstelbaar; in 1992 hebben met een zekere Esther en Frank 2 hele gezellige avonden op een camping in Rome doorgebracht.
We hebben nooit meer contact gehad na die vakantie, en nu treffen we elkaar hier!
Hoe bizar kan het lopen. Ook zij zijn getrouwd en hebben 2 kindertjes (Floor en Maxe). Langzaam komen de herinneringen en we kletsen gezellig. De kinderen vinden het heerlijk met Nederlandse kinderen te kunnen kletsen en spelen en in plaats van een wandelingetje door het dorp belanden we op een terrasje met capuccino en moddervette chocolate-pie. 14 jaar later, het leuke is dat er net als toen wel weer een klik is. Onze levens zijn in die tijd zo totaal verandert, dat is een besef wat mij bekruipt... denkend aan onze jonge goddelijke slanke lijven van toen, de 1200 gulden waarvan we 3 weken vakantie vierden, een armoedig tentje en een primusje om te koken.
Het zijn een heerlijke herinneringen!

Als we de boot oprijden ben ik direct onder de indruk. Ik ben nog nooit op zo'n groot schip geweest. Het heeft 10 dekken, waarvan meen ik 5 of 6 autodekken. Vanaf het 10e dek, het zonnedek heb je een ontzettend mooi uitzicht. Het is enorm hoog! Binnen zijn restaurants, bars en allerlei zitkamers. Verry impressive allemaal!
Dan gaan de trossen los en kiezen we het ruime sop. Dag Picton, dag Zuider-Eiland.
We varen anderhalf uur door de sounds en opnieuw is dit een fantastische ervaring! Het is adembebenemend.
Als we op de Cookstreet komen moet ik wat wennen aan de slight swell sie er is.
Er staat een enorme wind. Cookstreet staat er berucht om! Met slechte condities behoort het tot de meest beruchte straten ter wereld! De weatherconditions today are just fine. De tocht verloopt heel rustig. Op het 10de dek word je echter wel bijna van boord geblazen en aan de stuurboordkant worden de deuren gesloten.
Toch willen Sylvia en ik zo veel mogelijk buiten zijn om alles zo intens mogelijk te beleven! We kijken van grote hoogte naar beneden en hebben het geluk nog een aantal dolfijnen te zien. Geweldig! Jongens, het is hier een aaneenschakeling van extraordinairy experiences!!! Wat hebben wij een geluk!!!

De aankomst in Wellington is indrukwekkend met z'n grote havens en een echte skyline.
Eenmaal on shore valt de enorme drukte van deze stad rauw op ons dak. Er is veel hoogbouw met dusdanig weinig ruimte tussen de gebouwen dat de binnenstad ons al snel een onbehaaglijk en beklemmend gevoel geeft.
Wat wen je snel aan die leegte!...die ruimte!...die vrijheid!...die rust!
We zijn dit niet meer gewend en we missen het Zuidereiland al na een uur.
In Lower Hutt vinden we een onaangename camping naast een industrieterrein. Het wordt de 3e overnachting op een camping. Kunnen we een wasje doen, de boel weer opladen, toilet reinigen e.d..
Jasper & Matthijs spelen heerlijk met een jongetje uit Nederland, Maarten. Samen met zijn ouders Bart en Aline koken we een lekker maaltje en delen we een heel gezellige avond. Wat is het toch leuk dat je steeds weer fijne en gezellige mensen treft met wie je heerlijk een avondje door kan brengen.

De volgende dag spelen de jongens eerst nog wat en daarna toch even Wellington in, naar het 'Te Pape Museum'. Het is een schitterend museum maar omdat we kilometers willen vreten vertrekken we halfweg de middag uit Wellington. Iedereen heeft een beetje een 'off-day' en het is niet echt gezellig. Na zoveel dagen op een paar vierkante meters, na zoveel dagen ieder uur van de dag met elkaar optrekken, het is eigenlijk niet meer dan logisch. We doen het eigenlijk verschrikkelijk goed zelfs!!!
Bijna ieder dag is een feest! Een off-day mag!

We crossen over de grote goede highway naar het noorden en rijden door totdat we rond 23.00 uur in Okahune een speeltuintje vinden waarnaast we onze camper planten. Als we wakker worden en het gordijntje opendoen, zullen de jongens verrukt zijn!

Okahune ligt in het National park Tangariro.
Het gebied behoort tot het wereld natuur-en cultuur erfgoed. Het is een vulkanisch zeer actief gebied met drie grote actieve vulkanen en meerdere kleinere kraters.
In het maanlicht zagen in het donker in de verte de met sneeuw bedekte vulkaan Ruapehu liggen. Dat was een ontzettend spannend en haast onheilspellend aanzicht.
De weg waar we reden werd 'desert-road' genoemd, en zo zag het er ook uit om ons heen!