Onderweg van Queenstown tot Mayfield

Maar nog eerst even iets over Queenstown. Dat is een leuk lieflijk stadje aan een meer, tegen een berg aan gebouwd, met een mooi uitzicht op andere met sneeuw bedekte toppen van bergen. We hebben er lekker wat rondgekeuveld en zijn af en toe gestopt bij een speeltuintje. Verder hebben we er niet zoveel gedaan. Was wel effe lekker.

Toen we van de vlucht naar Milford Sound terugkwamen, zijn we direct met de camper vertrokken richting Hanmer Springs. De rit door Otago (dit gebied) is schitterend mooi. Het gaat aanvankelijk door wat hier al 'alpinegebied' genoemd wordt. Als iets uitzicht op bergen met sneeuw heeft, noemen ze het hier al 'alpine'. De uitzichten zijn gewoonweg schitterend. Ookvandaag weer schitterend weer. We rijden over Lindes Pass, we passeren ruige gebergten en diepe kloven, wilde rivieren van turquaze smeltwater en blauwe en groene gletsjermeren. Dan wordt het landschap weer vriendelijker en glooiend, met wijdse vlakten. Begroeiing bestaat voornamelijk uit grassen. Omdat het uitzonderlijk droog is geweest, is alles 'stro-kleurig' ipv groen. Toch geeft dit een heel 'bizar' gevoel van een wat 'maan' of woestijnachtige aanblik. Volstrekt onherbergzaam en desolaat. Vervreemdend en overweldigend tegelijk. Maar het is altijd mooi...mooi...mooi!
Deze bergen worden afgewisselnd met kilometers grote lege laagvlakten, waarna het geheel zich weer herhaald. Vanaf afstanden kun je zien waar water is. Daar groeien namelijk planten, struiken en bomen. Bij zo'n watertje vinden we een heerlijk plekje voor de overnachting. We hebben een gezellig praatje met een couple Denen. Het leuke van reizen is dat je allerlei mensen tegenkomt die je anders nooit zou tegenkomen en spreken. Dat vindt ik altijd zo leuk. De mensen die je zo in de outback tegenkomt daar heb je bijna altijd zso een gezellig praatje mee. We staan prachtig, het beekje heeft steile oevers. De jongens spelen met stokken, steentjes en het water. Ze hebben hiet bijna niks nodig! Dat is ook zo leuk! Dan hoor ik een ijzingwekkend gil van Sylvia..."Matthijs"...ik laat alles uit m'n handen pleuren (kookgerei, jaja...het is hier niet anders dan thuis wat dat betreft) en ik ren naar de beek. Ze staat tot haar dijen in het water met een brullende drijfnatte Matthijs in haar handen. Ik neem hem snel over en doe z'n kleren uit en droog hem af. Helemaal koppie onder!!! "ik heb het zo koud..." brult ie. Na slechts enkele minuten is ie rustig en zegt ie "ik heb m'n mond en m'n ogen dichtgehouden en niet ademgehaald...", och m'n ventje, wat ben je toch een bikkeltje! Hij is niet eens zo heel erg onder de indruk meer als hij een kwartiertje later vrolijk aan 't spelen is. Mij houdt het nog wel een poosje bezig, dagen nog, zal later blijken.
Tegen 20.00 liggen de jongens in bed, weer lache, gieren brullen zoals iedere avond. Er zijn helaas weer strenge woorden van ons nodig voordat ze eindelijk stil zijn.

Om 22.00 gaan wij ook plat....doodmoe.

Vrijdag 10 maart.
Pas tegen negenen zijn we wakker en we beginnen lui aan een ontbijtje. Daarna een zoveelste potje Uno en nog een praatje met de Denen. we praten nog wat na over de onrust in verschillende Moslimlanden n.a.v. een Deense cartoon over Mohammed. We vragen ons af of het eventuele gevolgen voor ons bezoek aan Maleisie heeft. Ook daar zijn in ieder geval de Deense en mogelijk andere westerse ambassades in de hens gestoken. We rijden pas om 13.00 weg. Dat gaat wel vaker zo. Soms denk je, jammer van de dag, maar ach, je bent op vakantie, je hebt de tijd, geniet van het moment!
Sylvia besluit maar eens te gaan rijden vandaag! Eerst wat onwennig maar later gaat het lekker! De bergen die eerst nog zo' hoge aaibaarheidsfactor hadden maken plaats voor steeds uitgetrektere droge vlaktes.
We zien lifters staan en een paar kilomter verder bedenken we ons dat het toch wel aardig is om ze toch mee te nemen. Gezellig voor Emile, kan die weer lekker lullen.
2 uurtjes later komen we bij lake Tekapo.
Tijd om te spelen en om te eten. de lifters gaan hun eigen weg. We wandelen nog wat lang het water, het is er erg mooi. Schitterende vergezichten en het water kleurt soms opaal en turkoize. Er staat ook hier wel weer een erg harde wind. Hier en daar wordt zelfs water de lucht in geblazen om honderden meters verder als een soort motregen weer neer te komen.

Emile rijdt weer verder en staat ineens plotseling op de rem!
Schapen op de weg! Een hele kudde wordt over de weg onder het gezag van een boer in pickup en een aantal schaapshonden naar het juiste stuk land gedreven. Even tijd nemen om dat eens uitgebreid te gaan bekijken!
Hier zien we af en toe ook wat windhoosjes die de droge stoffige grond in beroering brengen en tot behoorlijke hoogten memen. Het is een bjzonder spektakel. Wat maken we toch veel mee!
Jasper gaat spontaan aan tafel zitten en tekent verschillende velletjes papier vol met draaiende windhozen! Wat leuk!
Tegen 6sen willen we graag een plekje hebben om te eten en te overnachten. Op de kaart zien we dat er kort na Mayfield een beekje moet zijn en vaak is er dan ook wel een rest-aerea. And so it is! Hier staan we weer op een aardig grasveldje. Vanwege de enorme wind willen we niet direct onder de bomen staan en we verplaatsen op aanwijzing van Sylvia de camper. Dat leid tot schade aan een van de dakramen. Compleet gescheurt.
Eten, voetballen en tikkertje met de jongens. ze liggen er weer veel te laat in en wij volgen ze al snel.
Gelukkig is de wind gaan liggen.