Concert James Blunt

Wauw! Wat leuk was dat! :)
Onderweg op de Great Ocean Road hoorden we al een paar keer het nummer 'Goodbye my lover' van James Blunt en we kregen daar steeds weer goosebumps (chickenskin/kippenvel) van. Emile heeft toen bij een tankstation een casettebandje van zijn album gekocht. Hartstikke mooi album! Zelfs Jasper zong steeds uit volle borst mee, in goed engels en daar is ie zelf ook best trots op (terecht!).
Eenmaal bij Christine zochten we op internet naar de achtergrond van de nummers, om de tekst beter te begrijpen (hier zijn dan toch onze beperkingen van de kennis van de engelse taal). Christine is superhandig op het web en vond de teksten en de videoclips... mooi!!! Vooral 'No Bravery'... Zo aangrijpend! We wisten dat het over de oorlog ging, maar deze clip, met steeds Bush in beeld bij de woorden: "he has been here"... zelfs nu ik dit schrijf: kippenvel! In America is deze clip vast niet toegestaan. Ik ben benieuwd hoe die (straks) in Nederland is!
Maar goed, ik kan hier heel lang over schrijven, maar wat ik vertellen wil: Christine ontdekte 1ste paasdag dat James Blunt hier de 18de in Adelaide zou spelen! Alsof het zo moest zijn!!! Omdat deze muziek voor ons gevoel nu helemaal bij onze reis hoort, moesten we daar natuurlijk naar toe! Hoewel er al 'uitverkocht' stond, heeft Christine toch 2 kaartjes te pakken gekregen. In een heel leuk klein theatertje. Daar zijn Emile en ik dus gisteravond heel gezellig met z'n 2tjes naar toe geweest! Hartstikke gaaf en gezellig! :)

's Middags eerst kennis gemaakt met Riesje en haar kinderen, kennissen van Peter en Christine die 3 jr geleden hier naartoe zijn geemigreerd. Heel leuk om nu gezichten bij de verhalen te krijgen!

Daarna Emile en ik saampjes eerst even een beetje de stad in. Ik vind Adelaide een hartstikke mooie stad! Mooie gebouwen, lekker ruim en een leuk centrum. Na het stadten een pizzaatje en toen richting het theater.

We zagen toen we de auto geparkeerd hadden al een rij mensen van zo'n 150 meter staan, die we natuurlijk als echte Hollanders voorbij liepen richting de deur. Daar was het namelijk helemaal niet zo druk. Aangezien wij onze kaartjes al hadden, dachten we gewoon direct naar binnen te gaan. Maar nee, het bleek dat aaaaaaaaaal die mensen keurig in de rij stonden, zonder te dringen, heel gezellig, geen gemopper, om netjes achter elkaar naar binnen te gaan! Dat zouden we in Nederland toch nooit zien he?! Daar zou het bij de deur een drukste van jewelste zijn, met een hoop blauwe plekken als gevolg, toch? Nee, hier niet! De nette engelse invloeden zijn hier duidelijk aanwezig. Emile moest meteen weer aan Remco denken in Schotland, toen hij bij een buffet meteen naar een schaal eten wilde lopen waar niemand stond... neeeeee, gewoon keurig wachten in de rij! Volgens Remco was het vreselijk onbeleefd om 'voor te kruipen', ookal stond er niemand bij die bewuste schaal. Goed, daar hebben we van geleerd, dus liepen we weer netjes langs de rij naar achteren om keurig achteraan te sluiten. En zo raakten we meteen weer in gesprek met Australiers, waar we vervolgens de hele avond mee door zijn gegaan. Erg leuk!

Het concert was - na een beetje een maf voorprogramma van een 'leuk meisje met een gitaar' - erg leuk! De clip van No Bravery was op het achtergrondscherm heel anders dan op het internet. Veel globaler. Maar ook pakkend. Het nummer 'You are beautiful' en 'Goodbye my lover'... geweldig!!! Eigenlijk was alles leuk!

Toen we thuis kwamen lag de rest van 'the 1 big happy family' al in bed. Maar op het moment dat ik een fles wijn uit de kast pakte, kwamen Peter en Christine met slaperige oogjes uit hun kamer! En zo werd het weer een nog gezelliger avond ;). Tegen 2en vielen Chris en ik zowat om. De jongens zijn tot 3 uur 's nachts doorgegaan... arme Peter... hij was vanmorgen weer de enige die naar zijn werk moest!

Het was weer een zeer geslaagde dag! A.s vrijdag t/m dinsdag gaan we waarschijnlijk the Outback in. Wordt vast ook geweldig. Voorlopig waarschijnlijk dus even geen nieuwe berichtjes.

Doei! XXX Sylvia